زندگی مثل یک پازل می مونه...
پازلی که باید قطعه قطعه اونو پیدا کنی و بزاری تو زندگیت...
گاهی قطعه درست رو پیدا می کنی...
گاهی قطعه درست اما در مکان اشتباه...
و چقدر قشنگه وقتی آخر سال به پازل زندگی من و دنیای وارونه......
جایی که هستی...
یه زمانی رویای خودت بوده...
و الان شده رویای خیلی های دیگه....
گاهی تلنگر لازم داری...
واس موندن...
واس رفتن...
واس خودت بودن...
واس اینکه یادت بیاد همیشه خودت بودی خودت...
+ پ.ن ام من و دنیای وارونه......
وقتی تو یک روز گرم تابستونی...
با کلی فکر...
دراز می کشی...
آهنگ گوش میدی...
تازه می فهمی...
چیزهایی که باید فهمید...
اینو ایمان دارم که آینده خوبی دارم..
و جایگاهی که میخوام رو بدست خواهم آورد..
اما من و دنیای وارونه......